“Annem ve babam çok meşgul, dolayısıyla onlara okulda yapılan bir sınavdan bahsetmem, arkadaşlarımla konuştuğumda olduğu kadar anlamlı olmuyor. Yeterince çalışmadım dersem, annem "elinden geleni yaparsın" diyor. Ama arkadaşlarım, ne kadar endişelendiğimi ve çok çalıştığımı biliyorlar ve yine de yeterli olmayacak diğer korktuğumu anlıyorlar. Sanırım, arkadaşlarım benimle aynı hayatı yaşadıkları için benim için bu kadar önemliler.”
Jessie, 14 yaşında, Meksika
“5 tane çok yakın arkadaşım var; bunlardan üçü benimle aynı ortaokula gittiler ve ikisi ile de lisede tanıştım. Anne-babamdan sonra hayatta bana en yakın insanlar onlar. 24 yaşında bir kız kardeşim var ama benden çok büyük olduğu için onun hayatı çok farklı. Arkadaşlarım aslında kız kardeşlerim gibi. Çoğu zaman ya onlar bize geliyor ya da ben onlara gidiyorum. Hafta sonlarında da çoğu zaman birbirimizin evlerinde kalıyoruz.
“Annemle babam da arkadaşlarıma kızları gibi davranıyor ve ben de arkadaşlarımın evinde o evin kızıymışım gibi hissediyorum. Bu çok özel bir bağ ve tanıdığım erkeklerin kendi erkek arkadaşları ile bizim aramızdaki kadar yakın bir bağ kurabildiklerini sanmıyorum.
“Her konuda konuşabiliyoruz, ama çoğu zaman evde olanlar, ünlülerin ilgilendikleri şeyler ve sevdiğimiz gruplardan bahsediyoruz. Bir kavga çıkana kadar her şey iyi gidiyor. Sonrasında ise her şey mahvoluyor! Çok üzülüyorum. Sorunu çözene kadar dersleri veya başka bir şeyi düşünemez oluyorum.”
Isabella, 14 yaşında, Brezilya
“Ortaokula başladığınızda, önemli olan kendinizi özdeşleştirdiğiniz ve kendinizi rahat hissettiğiniz bir kız grubu bulmak oluyor. Sabah okula gittiğimde ilk yaptığım şey grubumu bulmak. Grupta 5 kişi var, bunların ikisi aynı ilkokula gitmişler ve diğer üçü ise başka bir ilkokula gitmişler. Diğer gruplardaki kızlarla da konuşuyorum ve aramızda bir sürtüşme falan yok, ama benim görmek ve birlikte olmak istediğim kızlar kendi grubumdaki kızlar."
“Hepimiz birbirimize benziyoruz. Her sabah, giyinirken aramızdan biri tüm gruba mesaj atıyor ve "bugün şort giyiyorum" veya "pantolon giyiyorum" diyor. Sonra biz de aynı şeyi giyiyoruz.”
Evie, 13 yaşında, Avustralya
“Grubunuzdaki her kişinin ayrı bir rolü var: Ben arabulucuyum; yani bir kavga olduğunda insanlar bana geliyor. Birisi grubun komik kızı veya bir diğeri grubun akıllı kızı olabiliyor. Birisi grubunuzdan ayrılırsa, o rolü üstlenecek başka birini bulmanız gerekiyor yoksa insanlar biraz değişebiliyor. Çünkü grubunuzda hep bir komik kişiye, bir arabulucu kişiye vb. ihtiyacınız oluyor.
Issy, 11 yaşında, İngiltere
Ergen kızların hayatlarında arkadaşları neden bu kadar önemli bir yer tutuyor?
Konuştuğumuz kızlarda ortak nokta arkadaşlıklarının onların hayatlarında nasıl merkezi bir rol oynadığı. Bu yaşta çoğunlukla, üç, dört veya beş kişilik yakın arkadaş grupları oluşturuyorlar ve etraflarında da benzer kız grupları oluyor.
Aileler ve anne-babalar kızların hayatlarında hala çok önemli olmaya devam ediyor, ancak günlük deneyimlerini arkadaşlarıyla paylaşıyorlar.
Bu sadece bir dönem değil, biyolojik bir ihtiyaç. Geçirdikleri hormonal değişiklikler sosyal becerilerini tetikliyor ve aynı cinsten arkadaşlıkların getirdiği "güvene" ihtiyaç duyuyorlar.
Arkadaşlıklarını devam ettirmek, ergen kızların kendilerine bakışları ve kendilerini ne kadar başarılı buldukları konusunda temel bir dayanak noktası.
Anne-babalar olarak, kızınızın arkadaşları ile olan ilişkilerini küçümsememeniz çok önemli. Arkadaşlarıyla geçirdiği zamanın önemsiz olduğunu söylemeyin, onlarla çok zaman geçirdikleri için veya ayrı olduklarında fazlasıyla iletişim kurmaya çalıştıkları için şikayet etmeyin.
Bazen kızınızı dizginlemeniz gerekebilir (örneğin, bir aile yemeğinde mesajlaşıyorsa). Ancak, onun dünyasında arkadaşlarıyla bağlantıda kalmanın hayati bir önem taşıdığını da unutmayın.
Kızlar ve arkadaşları: Uzmanlar ne diyor
Genç kızlar ve genç kız gelişimine ilişkin birçok yazısı bulunan psikolog Dr. JoAnn Deak, anne-babaların kızlarının arkadaşlarıyla ilişkilerini "abartılı" bulmalarına karşılık, kızların bu arkadaşlıkları "öncelikli" gördüğünü söylüyor.
Bazı uzmanlar kızların "arkadaş gruplarını "takım" veya "kabile" olarak adlandırabiliyor; Dr. Deak ise bunun bir "kozadan yeni çıkmış kelebek evresi" olduğunu söylüyor. Bu noktaya kadar, genç kızlar ailelerinin yanında kozaları içinde yaşıyorlar ve ergenlikle birlikte birden kozalarından çıkıyorlar. Bu heyecan verici olduğu kadar, korkutucu ve endişe verici de bir dönem.
Dr. Deak'a göre bu evredeki kızların kanatları henüz ıslak ve kırılgan ve bu nedenle kendilerini korumak için etraflarında kendileri gibi bir çok "yeni kelebek" olmasını istiyorlar. “Gruplar oluşturuyorlar ve aynı şekilde hareket etmek, konuşmak ve görünmek istemelerinin nedeni de, bu benzerliğin getirdiği koruyucu kamuflaj," diyor Dr. Deak.
Bizim uzmanımız Dr. Tara Cousineau ise şu yorumda bulunuyor: "Kızlar yapı olarak ilişki kurmaya yatkın. Streslerini, "arkadaşlık yapmak" adını verdikleri bir başa çıkma stratejisini kullanarak yönetiyorlar. Tüm insanlarda olan doğal kavga veya kaçma yanıtına ek olarak, bu davranış da, özellikle kadınlar için bir hayatta kalma stratejisi. Bu da, genç kızların gruplarına başka bir bakış açısı sunan bir görüş. Pek çok kız için, bir gruba kabul edilmek, özellikle ergenliğin başındaki o hassas yıllarda, kendi özgüvenlerini korumanın bir yolu.”
*Gizliliği korumak adına, bu sayfalarda dile getirdiğimiz öykülerdeki insanların gerçek isimlerini kullanmadık, ancak anlatılan öyküler gerçektir.
