Ο εκφοβισμός δεν επηρεάζει μόνο όσους εμπλέκονται άμεσα σε αυτόν. Μπορεί το παιδί σας να μην είναι το ίδιο ο εκφοβιστής, αλλά να έχει υπάρξει «θεατής» – κάποιος που δεν κάνει τίποτα όταν βλέπει να κοροϊδεύουν ή να εκφοβίζουν κάποιον άλλον. Μπορεί να πιστεύει ότι το σωστό είναι να μην μιλήσει – γι’ αυτό είναι σημαντικό να του διδάξετε ότι αν αμφισβητήσει έναν εκφοβιστή, αντί να παραμείνει θεατής, μπορεί να δώσει τέλος στη βλαβερή συμπεριφορά του εκφοβιστή.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι θεατές είναι οι άνθρωποι που «επιτρέπουν» στον εκφοβισμό να συμβεί. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να περιλαμβάνει τα εξής:
• Συμμετέχουν, κοροϊδεύουν ή γελούν σε ένα σχετικό περιστατικό, ακόμα κι αν ξέρουν ότι είναι λάθος
• Δεν παίρνουν θέση ή δεν λένε τίποτα όταν γίνονται μάρτυρες εκφοβισμού
• Αγνοούν το θύμα κατά τη διάρκεια ή μετά τον εκφοβισμό και δεν του προσφέρουν υποστήριξη
• Δεν ζητούν βοήθεια από κάποιον δάσκαλο ή ενήλικα όταν χρειάζεται.
Γιατί οι άνθρωποι παραμένουν θεατές περιστατικών εκφοβισμού;
Η στάση του θεατή μπορεί να υποκινείται από τον φόβο ότι αυτός θα είναι ο επόμενος στόχος. Αν το παιδί σας βλέπει κάποιον που τον κοροϊδεύουν λόγω της εξωτερικής του εμφάνισης, μπορεί να διστάζει να μιλήσει επειδή φοβάται ότι θα το κοροϊδέψουν κι εκείνο.
Ένας θεατής μπορεί επίσης να διστάζει να δράσει επειδή δεν ξέρει ποια είναι η καλύτερη αντιμετώπιση. Εξηγήστε τον γιο ή την κόρη σας ότι το να είναι κανείς θεατής μπορεί να σημαίνει ότι γίνεται έμμεσα θύμα εκφοβισμού. Όσοι δεν κάνουν τίποτα επιτρέπουν στον εαυτό τους να υποταχθεί στον εκφοβιστή. Αν όμως αναπτύξουν την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να αντιμετωπίσουν την εκφοβιστική συμπεριφορά, ο εκφοβιστής συχνά υποχωρεί – και, το πιο σημαντικό, άλλοι «μη εκφοβιστές» συχνά θα ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και θα αμφισβητήσουν κι εκείνοι τον εκφοβιστή.