Marlyee Copeland, 28
Μεγαλώνοντας, είχα πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση για την εμφάνισή μου. Αν και η μητέρα μου έλεγε πόσο όμορφη ήμουν, άλλοι μου έλεγαν διαφορετικά πράγματα. Είμαι μικτής καταγωγής (η μητέρα μου είναι λευκή Βρετανίδα και ο πατέρας μου είναι μαύρος Τζαμαϊκανός) και μεγάλωσα σε ένα προάστιο με κυρίως λευκό πληθυσμό, οπότε στο νηπιαγωγείο δεν είχα το ίδιο χρώμα δέρματος με τις κούκλες που έπαιζα, ενώ στο δημοτικό σίγουρα δεν είχα τα ίδια μαλλιά όπως τα κορίτσια στα βιβλία που διάβαζα, και στο γυμνάσιο τα άτομα που είχα ως πρότυπα δεν μου έμοιαζαν.
Συνεχώς προσπαθούσα να αλλάξω την εμφάνισή μου. Μία από τις φίλες μου, μου είπε κάποτε: "Πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο και να φοράς παραπάνω μέικ-απ, έτσι θα αρέσεις περισσότερο στα αγόρια". Επομένως, για χρόνια έχανα ώρες ισιώνοντας τα μαλλιά μου και βγάζοντας τα φρύδια μου με καταστροφικά αποτελέσματα - όλα ως μέρος μιας προσπάθειας να εκπληρώσω μία ανέφικτη ιδέα ομορφιάς.
Το σημείο καμπής για εμένα ήταν στην πρώτη μου δουλειά, όταν εργαζόμουν σε μία λέσχη για παιδιά μετά το σχολείο. Εκεί πρόσεξα μικρά κορίτσια, μέχρι και 5 ετών, που είχαν ξεκινήσει να αναπτύσσουν τις δικές τους ανασφάλειες για την εμφάνισή τους, ενώ για εμένα όλες τους ήταν καταπληκτικές από κάθε άποψη. Αυτή η δουλειά με βοήθησε να επαναπροσδιορίσω τι πιστεύω ότι είναι η πραγματική ομορφιά. Με βοήθησε να συνειδητοποιήσω τι είναι πραγματικά σημαντικό. Δεν είμαι εδώ για να ευχαριστώ τους άλλους.
Ως γυναίκες, πάντα συγκρινόμαστε με μη ρεαλιστικά πρότυπα ομορφιάς από το κατεστημένο, οπότε πιστεύω ότι πρέπει να γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε να δούμε, προκαλώντας ότι έχει αποφασιστεί για εμάς και επαναπροσδιορίζοντας τί σημαίνει η πραγματική ομορφιά.
