"Moi rodzice są często zajęci i kiedy im mówię, że w szkole mam test, to nie znaczy to dla nich tyle, ile dla przyjaciół. Moja mama powie: "Ok, daj z siebie wszystko", kiedy przyznam, że nie powtórzyłam wystarczająco dobrze materiału. Ale moi przyjaciele zrozumieją, jak bardzo się martwię, że mnóstwo już się uczyłam, ale że i tak się boję, że to nie wystarczy. Wydaje mi się, że moi przyjaciele wiodą podobne życie, dlatego są tacy ważni."
Jessie, 14 lat, Meksyk
"Mam pięć najlepszych przyjaciółek, trzy ze szkoły podstawowej i dwie z liceum. To, zaraz po rodzicach, najbliższi mi ludzie. Moja jedyna siostra ma 24 lata i jest sporo starsza, więc jej życie jest zupełnie inne. Moje przyjaciółki są jak moje siostry, większość czasu są u mnie albo ja u nich. Często w weekendy nocujemy u siebie."
"Moi rodzice traktują moje przyjaciółki jak swoje córki, a ja czuję się tak samo u nich w domu. To naprawdę wyjątkowe i nie uważam, żeby chłopcy umieli stworzyć taką więź."
"Rozmawiamy praktycznie o wszystkim, ale przede wszystkim o tym, co się dzieje w domu, o sławnych ludziach, których lubimy, o zespołach. I wszystko jest idealnie, aż się nie pokłócimy, wtedy jestem bardzo smutna. Nie mogę myśleć o pracy domowej ani o czymkolwiek innym zanim nie przegadamy problemów."
Isabella, 14 lat, Brazylia
"Kiedy zaczynasz gimnazjum, musisz znaleźć swoją grupę, paczkę dziewczyn, z którymi się identyfikujesz i u których czujesz się jak w domu. Kiedy więc idę do szkoły rano, pierwszą rzeczą, jaką robię, jest odszukanie mojej grupy. Jest nas pięć, dwie z nas chodziły razem do szkoły podstawowej, trzy do innej szkoły. Rozmawiam z dziewczynkami z innych grup, nie walczymy ze sobą, ale najbardziej chcę być ze swoją grupą."
"Wszystkie chcemy wyglądać podobnie. Każdego ranka kiedy się ubieram, ktoś do mnie pisze: "Ja zakładam szorty" lub "Ja zakładam długie spodnie". Tym samym wszystkie wyglądamy danego dnia podobnie."
Evie, 13, Australia
"Każda osoba z naszej grupy odgrywa inną rolę: ja jestem rozjemcą, więc ludzie do mnie przychodzą po kłótni. Ktoś inny jest dowcipnisiem, inny mądralą. Kiedy ktoś odchodzi z grupy, musisz znaleźć inną osobę, która będzie odgrywała taką rolę. Albo też ludzie się dostosują, bo zawsze potrzebujesz kogoś, kto jest zabawny albo kogoś, kto rozwiązuje konflikty."
Issy, 11 lat, UK
Dlaczego przyjaciółki są dla nastolatek tak istotne?
Ze wszystkich wypowiedzi dziewczynek przebija się duża rola przyjaźni w ich życiu. W tym wieku dziewczynki nawiązują bliską więź z trzema, czterema, pięcioma innymi dziewczynkami i tworzą grupę.
Rodziny i rodzice wciąż się liczą, ale to z przyjaciółkami rozmawiasz o codziennych przeżyciach.
To nie tylko taki okres, to biologiczna potrzeba. Zmiany hormonalne, przez które przechodzą, wyostrzają ich kompetencje społeczne, nastolatki pragną bezpieczeństwa, które odnajdują w przyjaźni z innymi dziewczynkami.
Zachowywanie takich przyjaźni jest fundamentalne dla samoakceptacji dziewczynek i ich poczucia własnej wartości.
Jako rodzice nie bagatelizujcie przyjaźni swojej córki. Nie mówcie, że czas spędzany z przyjaciółkami jest nieważny ani nie narzekajcie na to, jak wiele z nimi spędza czasu albo jak się komunikują.
Musisz kontrolować swoją córkę (np. kiedy pisze wiadomości w czasie rodzinnych posiłków). Jednak bądź świadoma, że bycie w stałym kontakcie jest niezwykle istotne w jej świecie.
*W celu ochrony prywatności imiona bohaterów historii zostały zmienione, ale historie są prawdziwe.
Dziewczynki i ich przyjaźnie: zdaniem ekspertów
Psycholog dr JoAnn Deak, która poświęciła się badaniom nad rozwojem dziewczynek, twierdzi, że podczas, gdy rodzice postrzegają przyjaźnie dziewczynek jako przytłaczające, dziewczynki uważają je za nadrzędne.
Niektórzy eksperci nazywają grupy dziewcząt klikami lub plemionami, ale dr Deak myśli o tym, jak o "stadium wykluwającego się motyla". Do tego momentu dziewczynki znajdowały się w rodzinnych kokonach i nagle z tych kokonów się wykluwają. To ekscytujące, ale także przerażające.
Dziewczynki na tym etapie według niej mają mokre i delikatne skrzydełka, więc żeby się ochronić, otaczają się innymi "motylami". "Grupują się, zachowując się, rozmawiając i wyglądając podobnie dla ochronnego kamuflażu," mówi.
Nasz ekspert, dr Tara Cousineau, mówi: "Dziewczynki są nieodłącznie relacyjne. Zarządzają swoim stresem według strategii "grupuj się i chroń". To strategia przetrwania charakterystyczna dla kobiet wykraczająca poza inne mechanizmy obrony wszystkich ludzi. To inny sposób postrzegania grupek dziewcząt. Dla wielu bycie akceptowaną przez grupę jest sposobem obrony swojej pewności siebie, zwłaszcza w trudnym okresie dojrzewania."
